|
My Own Private Idaho. Vandaag zit ik er ruim 44 dagen in. Geheel conform overheidsopdracht. Ook conform opdracht maak ik het daar zo aangenaam mogelijk, met deze blog-serie als bewijs. Nummer twintig alweer. Hoera! Dank je. Vrij werk om de bovenkamer van demonen te vrijwaren. Dat is nodig ook, want waar ik vóór het nieuwe normaal mijn Private Idaho beperkt bezocht,
0 Reacties
Weekend! Want tijdens de lockdown is het elke avond ergens in Europa raak. Met DJ-s die alles laten zien dat ze in huis hebben. Letterlijk ja. En wow wat is er veel verzameld aan bamboe barretjes, midcentury meubels, tiki totems en vintage vinyl. Daar zit liefde in. A backdrop for all my exotic dreams, die tijdens de sets versmelt met
Niet bang zijn om buiten je eigen comfortzone te gaan. Spoort mijn astro in de online glossy aan. Uh, daar ben ik al een tijdje, wou ik zeggen. Zeker als zelfstandig ondernemer. Want een ander laten shinen komt als tweede natuur, maar wanneer ik mezelf moet verkopen ben ik ineens dat verlegen meisje dat met haar moeder in een winkel staat,
Error 404 - file not found. Zei mijn systeem na het verhaal van onze MP. Elf mei bleef het stug herhalen, ondanks interne correcties tot 20 (twintig) mei. Het ging er niet in. Sterker: ik ging op nu.nl checken of ik het goed had gehoord. Maar echt! Goed, met mijn oren niks mis, met het gemoed wat meer. Even recapituleren:
Vind je het nog leuk Daas? Vroeg ik aan mezelf. Want wie moet het anders vragen, er is hier niemand. Daas vond het niet zo leuk meer, al een tijdje niet. Het is nog maar een weekje hè, zei ik tegen haar, dat hou je nog wel vol. Ze mompelde iets onverstaanbaars terug en keek er korzelig bij. Ik snap haar wel. Zet Daas in een willekeurige
KLIKBEET. U ziet de foto die met afstand mijn best presterende facebook-post van de achterliggende 365 dagen was. Het beeld van mij als parmantige peuter in de jaren zestig wint het van alle creativiteit die ik in alle andere posts verwerkte. Ik ben jaloers op mijn jonge zelf. Te vroeg gepiekt?
Topdag. Na een K-nacht. Zo’n nacht waarvan ik vermoed dat ik er meer ga krijgen. Met een droom waarin ik de controle over dingen volledig kwijt was. Onrustig ontwaakt, werd ik meegesleurd door een gedachtengolf over mondkapjes en dat we die straks allemaal dragen. Best leuk dacht ik, kun je customizen bij je outfit óf occasion, en
Kobe maakt een museum. Kobe kocht ik aan de kassa in de Kunsthal Rotterdam toen dat nog kon. Kobe is een boomstronk en zijn beste vriend is Spar. Ik vind het hier al leuk, maar het wordt leuker. Kobe verzamelt dingen, dat loopt uit de hand en ***spoiler***
Van iets maken wordt je blij. Wijsheid van ‘the Late Great’ Bob Fosko. Iets maken en dan delen, voeg ik daaraan toe. Dan heb je twee keer blij. Tuurlijk, of dat uitkomt weet je niet, maar zo maak je een begin. Je zet iets in beweging. Nu kunnen we niet veel kanten op, dus ik zoek beweging waar nog ruimte zit en dan kom ik uit bij
Anderhalvemetersamenleving. Terwijl ik me nog afvraag of ik het aan elkaar mag schrijven, ontdek ik dat het al een Wikipedia-entry heeft. WTF? Dan kun je er niet meer om heen toch? Dan bestaat het ineens echt als een realiteit 2.0, die #anderhalvemetersamenleving. Laat ‘m even op je inwerken. Of liever niet. Ik merk
|
Archieven
December 2020
|
RSS-feed