Vroeg ik me af toen ik dit beeld in mijn stories wilde posten? Of nemen mensen hier aanstoot aan? Zien mensen wat ik zie? Of heel wat anders? En hoe erg is dat dan? Wat een weemoedig  stemmend beeld op mijn #dailystroll was, werd ineens een mijnenveld.

Ineens zag ik een koloniaal gebouw, getooid met de vlag van een veroveraar. Een symbool van de expansiedrang van een patriarchale cultuur uit een niet eens zo ver verleden. Toen dat beeld zich eenmaal in mijn brein had ingegraven, kwam er nog een zorg bij. Want heb ik in mijn eigen tagline ‘daasmaaktmee 🚩  verkent verhalen’ niet ook een vlag staan?!

Een vlaggetje dat voor mij symbool staat voor ongedwongen ontdekken. Dat mij meeneemt naar de fenomenale speurtocht die mijn vader voor mijn verjaardag had uitgezet. Dat verjaarsfeestje hoog in mijn top tien van fijne jeugdherinneringen. For the record: eigen feestjes zijn nooit zo mijn ding geweest, toen ook al niet.

Wat bijgaand beeld bij mij teweeg bracht was al dubbel. Ik zag een gebouw dat een liefde voor ambacht en oog voor detail liet zien zoals dat achter ons ligt. Tegen de winterse wolken in het namiddag licht zag ik een vrijheidsbelofte  wapperen. Die vrijheid om ongedwongen te ontdekken en ook dat gebouw weer binnen te gaan. Alsof ik in hetzelfde moment vooruit en achterom keek, terwijl ik in een onbeweeglijk nu stond #sehnsucht . Ik vond dat een goed verhaal.

Heb ik het nog gepost dan? Dat heb ik, zonder filter, locatie, of wat ook. Benieuwd wat het zou doen bij de kijkers. Ik kreeg één duimpje, van iemand van wie ik vermoed dat hij het gebouw herkent. Dus hoe telt dat dan? En wat moet ik met die lading die nu op dit beeld ligt? Maar vooral: wat doet dit beeld bij jou?
 
#storytelling #exploringstories #pandemiclife #verhalenverkennen #daasmaaktmee #kanditnogwel

Er zijn momenten waarop ik me serieus afvraag of ik nog in de pas loop met de rest van de wereld.  Ook al loopt de wereld zelf uit de pas dit jaar, dan nóg bekruipt me soms twijfel of ik niet wat erg ver ben afgedreven van de rest van de mensen. Dan blijken er ongemerkt toch wat dingen in mijn denkkader te zijn verschoven.
 
Er moest een nieuw handzeepje komen, voor in de badkamer, met een pompje. Zo eentje die je normaal gesproken bij een drogisterij in je mandje flikkert en dóór. Nah ja, door? Zo simpel was het natuurlijk nooit. Want ik had wel voorkeuren, voor kleur, geur en vorm van de fles. Prijs-kwaliteit verhouding, ook niet onbelangrijk. Maar alles in proportie: het was gewoon een handzeepje, dus we gingen er geen halszaak van maken. Dat was mijn wereld, tot vorige week. Toen verscheen ineens een nieuw element in de afweging: de planeet. Nee die kwam niet echt uit de lucht vallen, maar stond wel steviger voor mijn neus dan vóór dat ding dat pandemie heet. De planeet liet zich niet langer uit beeld swipen.
 
Mooi klusje voor de lunchpauze. Dat varkentje kon ik in een half uurtje wel wassen. Dat varkens vies worden weet iedereen, maar met de tijd die ik vervolgens - verspreid over diverse pauzes - kwijt was om tot een weloverwogen keuze te komen, had je een hele stal schoon kunnen krijgen. Denk aan een fast-forward filmpje van talloze aanbieders  en keuzefilters die voorbijflitsen, in mijn QUEESTE om een leuk ogend, lekker ruikend, fijn voelend, stabiel staand, prettig geprijsd pompje te vinden. Waar bloemen en bijtjes dan ook blij van worden. Tadaa - het is gelukt! Maar liefst twéé pompjes, voor de prijs van 1 plus 1 euro heb ik gescoord. Ik ben kapot.
 
#eploringstories #planetlove #choices #outofhand #pandemiclife
daasmaaktmee.com

Foto: Matyas Prochy

Dat een pakkende kop of wat? Je kan zeggen wat je wil, maar mij pakt dit wel *anti-cyclisch* Ik hoor de lokroep van avontuur *anti-cyclisch* Tegen de richting *anti-cyclisch* Wat gebeurt daar? Wat ga je dan investeren? Waarom zou je dat willen? *anti-cyclisch* Als je het vaak genoeg zegt wordt het een mantra. En daar begint het, de kracht van de herhaling *anti-cyclisch* Dat werkt dus. En niet alleen in reclameland of op een yoga mat.

Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar als ik iets moet of wil, of moet willen waar ik tegenop zie (een veel voorkomend scenario in mijn leven) zonder dat er een keiharde deadline voor me ligt *anti-cyclisch* dan doe ik dus deze truc. En de grap is: het werkt elke keer. Dan zit ik dus ineens op de fiets, ben aan de telefoon, sta op dat SUP-board, dat ding te doen dat ik doodeng vind. Dan denk ik: how did that happen? Magic! Uh nee, daar heb je jezelf naartoe gepraat. Oh ja.

Keer ik terug naar die pakkende kop 😉 Die staat er niet voor niks. Het *anti-cyclisch* investeren bedoel ik hier voor je business. Ook voor mijn eigen business. En geloof mij, ik ben voorzichtig van aard, dus ik heb heel veel her-ha-ling nodig. Denk je nu: halloo, er komt minder binnen dus er kan minder uit. Doe dan het één zonder het ander te laten: kijk waar je kunt snijden in je kosten, zodat je ruimte creëert voor investering in je naderende toekomst. Overigens toont onderzoek aan dat dit verreweg het beste overlevingsscenario oplevert (tip). Míjn uitnodiging is om, ongeacht budget, je mantra vast te richten op het verhaal waarmee je als business voorbij de pandemie in de wijde wereld wil staan. Hoe gaat jouw investering eruitzien. TIP. Doet Daas Sinterklaas in je schoen.

#exploringstories #magicmantra #workswonders #postpandemic #tip
daasmaaktmee.com

Foto: Adam Cao

MINI SERIE - 3 BLOGS

Omdat ondernemers storytelling vaak zien als een luxe waar je pas geld aan uitgeeft als je geld over hebt, terwijl een goed verhaal geld genereert en onmisbaar is als basis voor de bloei van je business, publiceerde ik op LinkedIn een mini serie met drie keer een kijkwijze die toont dat storytelling toevoegt.

Want wat doet jouw verhaal in het #nieuwenormaal?
Check de serie HIER

Nou hè? Als je de verbeelding voluit zet, dan weet je wel een paar plekken. Alleen #realitycheck voorlopig ga je nergens heen, want “we zitten in The Waiting Place”, gilde mijn vriendin terwijl ze me op afstand het boek gaf. Ik had #myfirstdrseuss te pakken. Buitengewoon verfrissend na alle deskundigen die ook geen idee hebben. In dat laatste schuilt iets moois: een blank canvas. Want als niemand het weet, is elk experiment waardevol. Met een paar vloerstickers en een rol tape gaan we deze oorlog niet winnen, om 5 mei te memoreren. Deze wederopbouw vraagt om stappen naar een nieuw systeem. Zeg ik, die ook wel ziet dat het ondersteunen van de heersende orde voorrang krijgt. De Dikke-ik, terug van eigenlijk nooit weggeweest, die de dienst uitmaakt. Ik zie ‘m elke dag en overal, maar hij maakt nooit echt contact. Daar ligt zijn belang niet. Daar voelt hij zich betrapt, raakt uit zijn comfortzone. Nou ben ik daar al een tijdje en vind ik alles eng, maar toch ben ik niet bang. Want ergens wacht een blank canvas op creatie, so let’s go places!
Look ahead #dreambig

exploring exotic stories daasmaaktmee.com

#flatteningthecurve #lockdown #dreamexotic #daasmaaktmee

Bloedbad. Ja ik begin graag gezellig. Als synoniemen krijg je: massamoord, slachtbank, uitmoording en meer van dat. Mijn voorstel: wanhoop. Je ziet het bloedbad de laatste weken vooral in de context van ‘ondernemer in de knel’. Gebruikt in een wanhopige poging om het onderwerp hoog op de overvolle overheidsagenda te krijgen.

Weekend! Want tijdens de lockdown is het elke avond ergens in Europa raak. Met DJ-s die alles laten zien dat ze in huis hebben. Letterlijk ja. En wow wat is er veel verzameld aan bamboe barretjes, midcentury meubels, tiki totems en vintage vinyl. Daar zit liefde in. A backdrop for all my exotic dreams, die tijdens de sets versmelt met

Niet bang zijn om buiten je eigen comfortzone te gaan. Spoort mijn astro in de online glossy aan. Uh, daar ben ik al een tijdje, wou ik zeggen. Zeker als zelfstandig ondernemer. Want een ander laten shinen komt als tweede natuur, maar wanneer ik mezelf moet verkopen ben ik ineens dat verlegen meisje dat met haar moeder in een winkel staat,