MATRASSENKONING

Leestijd: 2 minuten


Er was eens, niet eens zo ver hiervandaan, in een straat in mijn eigen stad, een deels aan het oog onttrokken land, Gordijnenland. Onbewust was ik al vaak langs dit land gefietst, meestal als het op straat al donker was en het ook donker was in Gordijnenland. Maar nu ik deze weken op weg naar mijn opdrachtgever overdag door die straat fietste, drong dit onbekende land pas echt mijn bewustzijn binnen en was ik AAN.
 
Gordijnenland, zouden ze daar een Matrassenpaleis hebben? Werd het geregeerd door een Matrassenkoning? Een Tapijtkoning? Of een Keukenkeizer? Met onderdanen in een Laminaathuis? Lag het in de buurt van Euroland? Was het mogelijk een afsplitsing van Kantoormeubelland? En werden de inwoners misschien bedreigd door een Beddenreus?
 
Ik moest het weten, dus thuisgekomen ging ik online. Daar zag ik dat – notabene – verderop in diezelfde straat een Gordijnenpaleis zit. Een Gordijnenpaleis dat op geen enkele manier onderdeel uitmaakt van Gordijnenland. Nu beloofden de draperieën van Gordijnenland mij paleiselijke sferen (ook al moesten ze het op de website met een ‘e’ minder doen) dus dat kon nog goed komen.
 
In mijn drang om orde te scheppen in een wereld waar ik tot nu toe maar zijdelings mee in aanraking was gekomen (ooit was ik eens in een polyetherpaleis geweest) ontdekte ik dat het daar niet allemaal goud is dat er blinkt. Zo bleek de Keukenkeizer failliet te zijn en de Keukenkoning eigenlijk een geuzennaam voor een heel familie imperium. Dat het erger kan, werd duidelijk bij de aanblik van een failliet Parketland. Daar zit je dan als berooide onderdaan, terwijl de Tapijtkoning van het naburige Tapijtland in zijn vuistje lacht. Dan hoop je toch van harte dat de Koffiekoning en de Keukenkabouter je te hulp willen schieten.
 
Keukenkabouter? Ja, die bestaat, hij is traiteur. Het is de enige kabouter die ik kon vinden in deze wereld die wordt gedomineerd door wezens die van grootsheid zijn doordrongen. En ik hoop maar dat de Keukenkabouter een beetje kan opschieten met de hongerige Parketreus. Want op zoek naar een Parketkabouter,  als bondgenoot voor de Keukenkabouter, kwam ik uit bij een facebookpagina zonder profielfoto. “Ken je Parket?” vroeg facebook mij. Nee, ik ken Parket niet en dat ga ik zo houden ook. Ik denk dat Parket niet bestaat en dat de Keukenkabouter op zichzelf is aangewezen in zijn overlevingsstrijd.
 
Nu droom ik van een sprookje waarin de vorsten uit de buurlanden van Keukenland samen optrekken om de failliete Keukenkeizer en zijn onderdanen er weer bovenop te helpen. In een grensoverschrijdende onderneming, waarbij zelfs de Matrassenkoning uit het wereldse België met materieel zijn steentje bijdraagt. Waarna zij zich in een volgende episode, geholpen door Laminaatland, samen sterk maken voor de wederopstanding van Parketland.
 
Of… schrijf jij dat sprookje?
 
Weet je wat: ik hang er een PRIJSVRAAG aan.
De winnaar krijgt: Een TUINKABOUTER!